Twórczynią Integracji Strukturalnej zwanej również Rolfingiem jest dr Ida Rolf. Urodziła się w 1896 r. w Nowym Jorku. W 1916 r. ukończyła Barnard College uzyskując tytuł licencjata z chemii. W 1917 r. rozpoczęła studia doktoranckie na Columbia University, gdzie studiowała biochemię.W 1918 r. otrzymała stanowisko asystentki w laboratorium chemicznym, a w 1920 r. otrzymała tytuł doktora biochemii. Dwa lata po uzyskaniu tytułu doktora awansowała na stanowisko adiunkta.
           Jednocześnie rozpoczęłapracę w Rockefeller Institute (1917-1927), gdzie jako pierwsza kobieta na stanowisku badawczym brała udział w badaniach nad chemią organiczną. Opublikowała sporą ilość prac badawczych w Journal of Biological Chemistry. W 1926 r. zrezygnowała z pracy akademickiej w Instytucie Rockefellera w Nowym Jorku na rzecz rozpoczęcia studiów w Europie. Matematykę i fizykę atomową studiowała w Szwajcarskim Federalnym Instytucie Technologii w Szwajcarii, medycynę homeopatyczną w Genewie oraz biochemię w Instytucie Pasteura w Paryżu.
           Szukając nowych możliwości rozwiązań problemów zdrowotnych członków swojej rodzinyzaczęła zgłębiać tajniki osteopatii, chiropraktyki, jogi, systemu edukacji sensomotorycznej Mathiasa Alexandra, homeopatii, a także szereg ściśle powiązanych terapii treningu postawy, metody świadomości ruchu Elsy Gindler, Charlotte Selver i Moshe Feldenkraisa. Duży wpływ wywarły na nią prace Alfreda Korzybskiego nad stanami świadomości. W swoich badaniach była mocno osadzona w naukowym punkcie widzenia, ale uznawała też wartość rozwiązań uzyskanych dzięki intuicji i medycynie alternatywnej. Uznawała, że skoro ciało ludzkie jest poddawane wpływom grawitacji to nierównowaga w strukturze ciała będzie stawiała większe wymagania tkankom – mięśniom, więzadłom , ścięgnom, powięzi tworząc kompensacje w całej strukturze ciała.
           W latach 40-tych XX w. otworzyła gabinet na Manhattanie, gdzie przez 30 lat pracowała z pacjentami i doskonaliła swoje techniki. Zauważyła, że gdy poszczególne segmenty ciała zostaną ułożone w prawidłowej pozycji w przestrzeni, ciało zaczyna lepiej funkcjonować. Drogą ku temu była praca z powięzią, która tworzy skomplikowany system sieci tkanki połączonych we wzajemnych relacjach. Dzięki pracy z tkanką miękką mogła ją przeorganizować i tchnąć w nią energię, dając więcej przestrzeni dla kości, mięśni i innych tkanek umożliwiając im samoistną zmianę. W ten sposób stworzyła unikalną terapię, którą początkowo nazywała Structural Dynamics, aby ostatecznie nazwać jąStructural Integration, a z czasem zyskała miano „rolfingu” od jej nazwiska.
           Ida Rolf pod koniec lat 40-tych rozpoczęła szkolenia terapeutów ucząc swojej metody aż do czasu swojej śmierci w 1979r. Szkoliła w Stanach Zjednoczonych i za granicą, zyskując reputację osoby, która w znaczący sposób poprawiała postawę i dysfunkcje układu mięśniowo-szkieletowego. Dużo podróżowała, demonstrując swoje metody grupom osteopatów i chiropraktyków.  Rozwijała swoją szkołę, prowadziła badania, publikowała i występowała publicznie. Jej jedyna książka „Rolfing: The Integration of Human Structures” zawiera niezwykłe bogactwo fotografii i ilustracji anatomicznych.
           Druga książka o Integracji Strukturalnej, to zbiór wykładów i rozmów z dr Rolf, napisana przez Rosemary Feitis, która przez wiele lat była jej osobistą sekretarką: „Ida Rolf Talks About Rolfing and Physical Reality”, wydana w 1985r.
           W 1967 r. powstał Guild for Structural Integration z siedzibą w Boulder w stanie Colorado w USA, który w 1971 r. został przekształcony w Rolf Institute of Structural Integration (RISI).
           W 1990 r. grupa starszych wykładowców RISI oddzieliła się, aby utworzyć Guild for Structural Integration, wierny w tradycji uczenia wg przekazu dr Rolf.
            Po śmierci Idy Rolf i rozdzieleniu się obu szkół, Rolfing stał się zastrzeżoną nazwą dla absolwentów Rolf Institute, natomiast szkoła Guild for Structural Integration oraz jej europejski odpowiednik European Guild for Structural Integration (EGSI) używają pierwotnej nazwy – Integracja Strukturalna.
           Od tego czasu liczba praktyków i instytutów szkoleniowych wzrosła w przyspieszonym tempie, najpierw w Stanach Zjednoczonych, a następnie na arenie międzynarodowej. W 2004 r. Tom Myers wymienił 14 różnych instytutów szkoleniowych w samych Stanach Zjednoczonych. W 2002r. utworzono organizację International Association for Structural Integrators (IASI) w celu opracowania standardów szkoleń i certyfikacji praktyków.

Z wykształcenia jestem Technikiem Masażystą oraz Terapeutą Integracji Strukturalnej w tradycji dr Idy Rolf. Nie pamiętam już od kiedy, ale chyba od zawsze fascynowała mnie perfekcyjność budowy i sposobu funkcjonowania ludzkiego ciała. Zadziwiała mnie jego złożoność, relacje między jego elementami, w szczególności zależności między układem ruchu a układem mięśniowym. Jako masażysta praktykowałem i nadal wykonuję głównie masaż terapeutyczny. Jest to dla mnie najciekawsza forma masażu, dająca szczególną satysfakcję, gdy w jego efekcie następuje poprawa zdrowia pacjenta. Kilka lat temu podczas jednego ze szkoleń rozwijających dowiedziałem się o opracowanej pod koniec lat 40-tych XX wieku, terapii manualnej i ruchowej: Integracji Strukturalnej. Metoda ta została stworzona przez dr Idę Rolf na bazie jej wieloletnich, własnych doświadczeń w pracy z pacjentami oraz jej szerokiej wiedzy naukowej. Postanowiłem wypróbować na sobie jak działa ta terapia i czy w ogóle działa.Ciało każdego praktykującego masażysty czy fizjoterapeuty jest narażone na przeciążenia wynikające ze specyfiki pracy. Staram się dbać o swoje zdrowie i kondycję, jestem osobą aktywną - pływam na długich dystansach, pokonuję rocznie kilka tysięcy kilometrów rowerem, trenuję CrossFit, poszerzam swoją wiedzę medyczną i rozwijam umiejętności biorąc udział w szkoleniach. Przed rozpoczęciem terapii odczuwałem dyskomfort spowodowany napięciem mięśni, które powodowało zmianę mojej sylwetki poprzez nadmierne odchylenie tułowia do tyłu. Efekt dziesięciu sesji przewyższył moje oczekiwania. Po każdej sesji czułem się coraz „lżejszy”, zwiększały się zakresy, swoboda i płynność ruchów, postawa stawała się coraz bardziej pionowa, stabilna i pewna. Miałem poczucie że moje ciało znowu jest „wolne”. Zdecydowałem, że muszę się tego nauczyć. Ukończyłem dwuletnie szkolenie w European Guild for Structural Integration, gdzie nauczyłem się patrzeć na ludzkie ciało „globalnie” a nie „lokalnie”.
           Praca tą metodą stała się moją pasją, którą stale rozwijam na kursach doskonalących, prowadzonych przez wybitnych znawców i wieloletnich praktyków Integracji Strukturalnej z USA i Europy.
           Jestem członkiem Polskiego Towarzystwa Integracji Strukturalnej oraz European Guild for Structural Integration. Oprócz Integracji Strukturalnej i masażu terapeutycznego praktykuję również terapię blizny metodą ScarWork.